Κλωστοϋφαντουργία ΕΛ. Δ. Μουζάκης ΑΕΒΕΜΕ – «Πεταλούδα»
2023 “Το Φαινόμενο της Πεταλούδας / The Butterfly Effect”
curator + concept design: dr Kostas Prapoglou / artefact athens
A group show
Catalogue, 2023
pp. 15-31- 72-73
© Lydia Dambassina, WE LOST OUR MONEY BUT NOT OUR TASTE, 2023, stencil on wall, cotton bedsheet, dimensions variable
photo Manolis Baboussis
please scroll down for english
ΧΑΣΑΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΥΣΗ ΜΑΣ
Μεγάλωσα μέσα στο βαμβάκι, μέσα στον ήχο των μηχανών που ύφαιναν, μέσα στα βαφεία όπου πηδούσα πάνω από ρυάκια χρώματος, έτρεχα πάνω στο μαύρο γραφίτη ανάμεσα στα άσπρα καρούλια, χοροπηδούσα σε βουνά από δαντέλλες, και ήταν ο λουλουδένιος μου ουρανός όταν ξαπλωμένη στο πάτωμα τις κοιτούσα να στεγνώνουν, αυτό είναι η τέχνη, η στιγμή που δεν χρειάζεσαι κανέναν, η αποφασιστική στιγμή.
Θυμάμαι, την φράση του πατέρα μου όταν σχολίασε την ετήσια τούρτα που του πρόσφεραν για την γιορτή του, μετά την καταστροφή της βιομηχανίας –Χάσαμε τα λεφτά μας αλλά όχι και την γεύση μας –
Αυτή η φράση για μένα, συνοψίζει τον σύνδεσμο μεταξύ της δύναμης (power) και του σεβασμού και της περιφρόνησης τόσο στις διαπροσωπικές όσο ακόμη και στις πολιτικο-οικονομικές ή και διακρατικές σχέσεις.
Αυτή η σχετικότητα συνοδευόμενη με την πατρική επανάληψη του ρητού ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ (Ηράκλειτος) μου έδωσαν, μια στάση ζωής.
Λυδία Δαμπασίνα
Το έργο ΧΑΣΑΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ KAI ΤΗ ΓΕΥΣΗ ΜΑΣ (2023) της Λυδίας Δαμπασίνα ξυπνά παιδικές μνήμες φιλτραρισμένες μέσα από συγκεκριμένες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που βίωσε η καλλιτέχνιδα ως νεαρό κορίτσι.
Ανήκοντας σε μια οικογένεια κατασκευαστών δαντελλών, η εικαστικός θυμάται εκείνα τα πρώτα χρόνια που πέρασε κατά τη διάρκεια της ακμής των οικογενειακών εγκαταστάσεων γεμάτων βαμβάκι, παίζοντας κρυφτό ανάμεσα σε βουνά από δαντέλλες και ξαπλωμένη στο πάτωμα να τις παρακολουθεί να στεγνώνουν σαν λουλουδιασμένοι ουρανοί. Βιώνοντας την ακμή και τα σκαμπανεβάσματα της οικογενειακής επιχείρησης που οδήγησαν σε μια αλληλουχία δύσκολων καταστάσεων, η Δαμπασίνα θυμάται πάντα τη ρήση του πατέρα της, η οποία τιτλοφορεί αυτήν την εγκατάσταση. Αυτή η φράση, που τη συνοδεύει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της, σηματοδοτεί τη σύνδεση μεταξύ εσωτερικής υπερηφάνειας, αξιοπρέπειας και σεβασμού που μοιραζόμαστε μεταξύ μας. Βιώνοντας την παρακμή ενός μεγάλου τμήματος του βιομηχανικού τομέα στη χώρα μας, η Δαμπασίνα φέρνει από το μακρινό παρελθόν μια δήλωση που ανακεφαλαιώνει όχι μόνο την ουσία της ταυτότητάς μας αλλά και την προσωπική μας ανθεκτικότητα στην κρίση και τις ανισότητες της ζωής, συμπυκνώνοντας, ταυτόχρονα ένα μήνυμα ενσυναίσθησης και ελπίδας για το μέλλον που υπονοείται με το σχοινί απόδρασης από σεντόνια κρεβατιού που έρχεται προς το μέρος μας.
Δρ Κώστας Πράπογλου
WE LOST OUR MONEY BUT NOT OUR TASTE (2023) by Lydia Dambassina evokes childhood memories filtered through particular socio-economic conditions that the artist experienced as a young girl.
Belonging to a family of doily manufacturers, the artist recalls those early years she spent during the heyday of the family facilities packed with cotton, playing hide and seek amongst mountains of doily and lying on the ground watching them dry like a flowery sky. Experiencing the heyday and the ups and downs of the family business leading towards a turbulence of struggles, Dambassina always remembers her father’s saying, which lends the title to this installation. This phrase which accompanies her throughout her whole life, signifies the connection between esoteric pride, self-dignity and respect that we give to and share with one another. Experiencing the decline of the majority of industrial production in our country, Dambassina brings from the distant past a statement that captures not only the essence of our identity but also our personal resilience to crisis and the disparities of life, encapsulating, at the same time, a message of empathy and hope for the future as implied with the bed sheet escape rope that comes towards us.
Dr Kostas Prapoglou